“Μὴ τοίνυν βίᾳ, ὦ ἂριστε, τοὺς παῑδας ἐν τοῑς μαθήμασιν αλλὰ παίζοντας τρέφε, ἳνα καὶ μᾱλλον οἷον τ’ ᾖς καθορᾱν ἐφ’ ὃ ἕκαστος πέφυκεν.”
                                     Πλάτωνος, Πολιτεία 537α

Προσπάθησε λοιπόν, φίλτατε, να μην εξαναγκάζεις τα παιδιά στην μάθηση αλλά να σπουδάζουν παίζοντας, για να μπορείς κι εσύ να διακρίνεις καλύτερα για ποιό πράγμα είναι πλασμένος ο καθένας.

Μέσα από την θεατρική παρουσίαση πρωτότυπων ιστοριών, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την ελληνική γλώσσα, με γόνιμο και δημιουργικό τρόπο.

Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά προφέροντας και παριστάνοντας τα γράμματα με το σώμα τους, χορεύοντας τις διάφορες λέξεις μέσα από κοθοδηγούμενες κίνησεις, αναλαμβάνοντας ρόλους κατά την δραματοποίηση κάθε ιστορίας.

Το παιχνίδι είναι βασικός συντελεστής στην όλη εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς μέσα από την χαρά και την ευχαρίστηση που αντλούν τα παιδιά, αφομοιώνουν καλύτερα τις γνωστικές πληροφορίες. Μέσα από πολύχρωμα σκηνικά, οπτικές παραστάσεις, παραστατικές κινήσεις, μουσική, ηχητική επένδυση που τα ίδια δημιουργούν, τα παιδιά οξύνουν την φαντασία τους και δοκιμάζουν την έκπληξη.

Σημείο εκκίνησης κάθε ιστορίας είναι επιλεγμένα γράμματα και ετυμολογικές ρίζες που αυτά τα γράμματα απαρτίζουν. Οι λέξεις που συγγενεύουν μεταξύ τους μέσω των ριζών τους, συνθέτουν κάθε φορά μια πρωτότυπη ιστορία παρμένη μέσα από αρχαίους ελληνικούς μύθους, από τον κύκλο της φύσης και της ζωής, μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις.
   

Παρακολουθώντας τον τρόπο που η μία λέξη εκπορεύεται από την άλλη, ξετυλίγουμε, με παιγνιώδη πάντοτε και διασκεδαστικό τρόπο, ολόκληρο μίτο εικόνων, ήχων, συναισθημάτων, λογικών σχέσεων που τελικά μας συνδέουν όλους μας με τον κόσμο και τις άπειρες εκδηλώσεις του.